Austria

Alpy Wapienne. Droga do jeziora Schwarzensee.

Czechy

Góry Izerskie. Okolice Detrichova.

Polska

Karkonosze. Przełęcz Odrodzenie.

Czechy

Czeski Raj. Panorama z wieży widokowej Cisarsky Kamen.

Austria

Alpy Wapienne. Góra Schafberg.

piątek, 30 kwietnia 2021

Zielony Las (25.04.2021)

Zielony Las to kompleks rekreacyjny okalający od południowej strony leżące na terenie Dolnych Łużyc Żary. Obszar był turystycznie eksplorowany od XIX wieku, a za oazę ciszy i spokoju uchodził już od wieku XVII. Dzisiaj, w części zrewitalizowany za unijne środki, zaprasza gęstą siecią ścieżek pieszych i rowerowych, trzema wieżami i pozostałościami po dawnej świetności. Warto tu zajrzeć choćby z powodu panoramy ukazującej widok Karkonoszy i Gór Izerskich widocznych na niczym nieprzesłoniętym horyzoncie.

Kompleks rozciąga się pomiędzy Żarami a miejscowością Łaz, przy której znajdują się dwa leśne parkingi. Po zrewitalizowanych pieszych ścieżkach prowadzą liczne znaki informacyjne, nie sposób się zgubić. Można tu uprawiać biegi, mtb, a także poprawiać kondycję w leśnej siłowni. Ale najciekawsze atrakcje to trzy wieże zbudowane w różnych okresach historii tego miejsca, o różnym statusie i dostępności. Najważniejsza dla turystów to odnowiona w 2015 roku wieża widokowa o wysokości 16 metrów postawiona na Gołębim Wzgórzu. Zbudowana z inicjatywy Towarzystwa Upiększania Miasta Żary historycznie sięga do 1865 roku, kiedy zaczęto kopanie fundamentów. Jej celem miało być umożliwienie podziwiania panoramy Borów Dolnośląskich i Wzniesień Żarskich. Do dzisiaj rozciąga się stąd widok nie tylko na okoliczne tereny, ale także na Karkonosze i Góry Izerskie. Widać wygasłe wulkany (Ostrzycę Proboszczowicką i Landeskrone), a przy dobrej pogodzie gołym okiem da się dostrzec obiekty oddalone od wieży nawet o 150 km. Wstęp na wieżę jest bezpłatny, przy wejściu znajdują się ławki, przy których można odpocząć i się pożywić.


Leśna siłownia










Wieża widokowa i widoki z góry...



Ośnieżone Karkonosze

Ostrzyca Proboszczowicka







 

Druga z wież, niegdyś uchodząca za najwyższy punkt Brandenburgii, to 32 metrowa wieża pożarowa z lat 80-tych XX wieku. Stojąca na Górze Żarskiej (227 m n.p.m.) jest jednocześnie najwyższym punktem województwa lubuskiego. Na wieżę można próbować się dostać po wcześniejszym kontakcie ze służbami leśnymi. Jest to o tyle łatwe, że na platformie obserwacyjnej stale przebywa pracownik zajmujący się wykrywaniem ewentualnych leśnych pożarów. 

Wieża pożarowa
  

Ostatnia wieża nosi imię Bismarcka, a jej budowa została rozpoczęta w 1915 roku. Jednak z powodu dwóch wojen światowych i problemów ze zdobyciem środków budowli nigdy nie udało się dokończyć. Mimo to wieża na przestrzeni lat służyła jako punkt obserwacyjny. Niestety, obecnie jest w ruinie. 

Wieża Bismarcka



 

W Zielonym Lesie znajdziemy jeszcze pozostałości po Żarskiej Arkadii – dawnym leśnym pałacu myśliwskim. Obiekt należał do Erdmanna II von Promnitz, dworzanina Augusta II Mocnego. Kompleks powstał w latach 1706 – 1709 i był konstrukcją dwukondygnacyjną stojącą na szczycie sztucznie podwyższonego wzgórza. Niestety, po II wojnie światowej budynek zaczął niszczeć. Rozkradany i rujnowany ostatecznie został rozebrany w 1963 roku. Dzisiaj po pałacu, nie licząc szczątków muru i fragmentów fundamentów, nie ma prawie śladu.

Obszar Żarskiej Arkadii




 

Prędocice (24.04.2021)

Mimo, że do położonych nad Nysą Łużycką Prędocic nie prowadzi żadna asfaltowa droga warto odwiedzić tę dawną serbołużycką osadę znaną jeszcze z XIII wieku, głównie ze względu na jej historyczne znaczenie. Do zagubionej w Borach Dolnośląskich nieistniejącej już miejscowości najlepiej dojechać od strony Bielawy Dolnej lub Ruszowa lub Jagodzina, skąd prowadzą gruntowe, leśne drogi.

Prędocice (Toporów) zasłynęły w przeszłości przede wszystkim jako miejsca walk. W XIX wieku stoczono tu bitwę pomiędzy wojskami francuskimi a odziałem kozackim, z kolei u kresu II wojny światowej miejsce było epicentrum walk w czasie forsowania Nysy Łużyckiej. Jeszcze w czasie niemieckiej dominacji, w 1941 roku, naziści otworzyli w istniejącym w Prędocicach zakładzie opiekuńczym obóz dla Żydów śląskich. Z ponad pół tysiąca trzymanych w obozie jeńców wiele ofiar zostało zamordowanych w getcie, część wywieziono do innych obozów zagłady. 

Po II wojnie światowej znajdowała się tutaj strażnica pograniczników, ostatecznie zlikwidowana w 1949 roku. Dzisiaj jest tu jedynie pomnik poległych żołnierzy Drugiej Armii Wojska Polskiego, zaś sama miejscowość od wojny jest niezamieszkana. Wśród mocno zarośniętych terenów można odnaleźć ślady dawnych zabudowań, cmentarza, przeszłego życia. Nad brzegiem Nysy Łużyckiej natrafimy na tablicę informacyjną „Przygody z Nysą”, jest tu też miejsce do odpoczynku. Warto poszukać budynku dawnej strażnicy wojskowej. 

Do Prędocic najlepiej dotrzeć rowerem lub autem terenowym. Ja jechałem na szosówce drogą od strony Bielawy Dolnej i parku rozrywki Zakątek Turiusa. To ponad pięć kilometrów gruntowej drogi miejscami tak zapiaszczonej, że rower trzeba było prowadzić. Mapy wskazują też inne podejście, drogę od strony Ruszowa, niestety również leśnymi duktami. Mimo słabego dojazdu i nieprzyjaznego terenu pamięć o bohaterach wciąż jest żywa, co widać po świeżych kwiatach złożonych pod pomnikiem…

 

Zgorzelec i Nysa Łużycka



Katedra Rzymskokatolicka Pw. św. Jakuba w Görlitz


Zakątek Turiusa w Bielawie Dolnej


Prędocice







Mapa:

piątek, 16 kwietnia 2021

Czubatka (11.04.2021)

Powulkaniczny stożek Czubatka (inaczej Ostra) o wysokości 357 m n.p.m. był moim rowerowym celem zdobytym minionej niedzieli. Z Bogatyni do Platerówki, w obrębie której znajduje się wzgórze jest raptem około 40 km (i to dłuższą drogą przez Polskę co jest spowodowane wciąż zamkniętą granicą). Uważa się, że Czubatka stanowi jeden z najlepszych punktów widokowych na Pogórzu Izerskim. To także miejsce o bogatej historii geologicznej świadczącej o wulkanicznej aktywności ziemi przypadającej na oligocen (około 38 milionów lat temu).

Zanim zajmę się opisem samego wzniesienia warto wspomnieć o tekście, na który wpadłem w czasie przeglądania stron internetowych. Chodzi o kontrowersyjny projekt budowy farmy fotowoltaicznej w bezpośrednim sąsiedztwie Czubatki. Zapowiedź inwestycji wywołała dość duże poruszenie wśród mieszkańców gminy Platerówka, co nikogo nie powinno dziwić zważywszy na atrakcyjne pod kątem krajobrazowym i turystycznym tereny. Do ataku na argumenty przystąpiły dwie strony sporu, z jednej, jak już wspomniałem, spora grupa mieszkańców broniących status quo Czubatki, z drugiej władze gminy stojące po stronie fotowoltaiki. Jaka ostatecznie w tej sprawie zapadła decyzja tego nie wiem, miejmy nadzieję, że inwestorzy koniec końców znaleźli inne miejsce na postawienie niezbyt estetycznych paneli słonecznych. Może o tym świadczyć fakt, że w 2020 roku gmina niespodziewanie zainwestowała w infrastrukturę na wzgórzu. Pod wzniesieniem zbudowano wiatę z kręgiem na ognisko, a na dość szerokim i płaskim szczycie postawiono ławki i tablicę informacyjną z zarysem historii Czubatki. Wbito także okazały stalowy krzyż. Wszystko to z myślą o turystach, którzy nie powinni zapominać, że Czubatka to jeden z najlepszych punktów widokowych na Pogórzu Izerskim. Widać stąd Góry Izerskie, Karkonosze i Górne Łużyce. To także bogata przeszłość geologiczna w pigułce. Wzgórze powstało kilkadziesiąt milionów lat temu, w okresie burzliwych wulkanicznych epok: oligoceńskiej i mioceńskiej. Skała Czubatki to tak zwane ostańce lub twardziele zbudowane z szarogłazów, fyllitów i gnejsów izerskich, a samo wzgórze to wypreparowany komin wulkaniczny. Początek dużego zainteresowania Czubatką pod względem turystycznym datuje się na przełom XIX i XX wieku, z kolei w przeszłości była obiektem kultu religijnego. Służyła do celów wojskowych (obserwacyjnych), była też eksploatowana przez górników. To także miejsce występowania rzadkich roślin, w tym naskalnych rojników. W literaturze zachowało się sporo legend o Czubatce, w tym o przyczynach jej powstania. Wszystko to sprawia, że zdobycie Czubatki można potraktować nie tylko jako wycieczkę turystyczną, ale i wyprawę połączoną z pogłębianiem wiedzy o otaczającej nas naturze.

Tama na Witce otwarta od kwietnia


Czubatka i poniżej widoki













Ruiny pałacu we Włosieniu





Barwy flagi Saksonii w naturze

 

Trasa: